Solmuş Bir Dağ Çiçeği

Solmuş bir dağ çiçeğiyim ben
Doğduğum yerden uzağım
Yaşadığım yere yabancıyım,
Tanıyan insanlara göre yalancı.

Anlamaya çalışmıyorlar beni
Onlara göre soğuk ve içe kapanığım.
Tanımaya çalışmadılar hiç beni,
Ben yalnız ve kurumaya yüz tutmuş bir dağ çiçeğiyim.

Bütün çiçekler eşit doğa ananın koynunda
Fakat ben farklıyım onlara göre
Ben vahada yetişen kaktüsler gibiyim onların gözünde
Bana yakın durana iğnelerimi batıran..

Çorakta yetişen bir dağ çiçeğiyim ben
İnsanların evine alıp saksıda yetiştirmekten tiksindiği türdenim
Onlara yakın gelmedim hiç hayatım boyunca
Alıp beni sevebilirlerdi halbuki her gün.

Çok güzel çiçekler açabilirdim onlara
Bütün gücümle tutunabilirdim toprağa
Toprak dediğim; kücük bir saksıda bir avuç hayata.
Çok sevimli olabilirdim onlara.

Belki kırmızı gül kardeşlerim gibi aşkı anlatmazdım
Kardelenler gibi yaşama sevinci aşılamazdım belki
Sarı laleler gibi ayrılığı da simgelemezdim ama
Çok sevebilirdiniz beni. Ta ki böyle sevgisizlikten değil;
kendiliğimden solana kadar...