Affet

Dur dur. Kimseden af falan dilemiyoruz. Kimseyi kırdık da darılmasını da istemiyoruz.

 Teslimiyetin tamamen çaresiz olduğumuz durumda gelmesine mi üzülmeli; yoksa ihtiyacını duyduğumuz şeyin aslında tek sahibi olup değerini bilemediğimize mi... Yaşamımızı sonlandırabilmek en kolay iken kaybettiğimizde bile neden durup savaşıyoruz ki? Ötesini deli gibi merak ettiğimiz ölümle neden bu kadar mesafeliyiz?


 Dağ filmindeki en çarpıcı sahnelerden birisiydi benim için o telefon sahnesi. Oğuz'un Pelin'i arayıp 'hayatta en mutlu seninle oldum, buranın yalnızlığı uyuşturucu gibi.' demesi.

 yazamıyorum ya. yapamıyorum. sadece şunu öğrendim ve bunu söylemeye geldim.

''Anılar en önemli şeydir. Sen de anılarından kaçma. O anılar seni sen yapar.''

 Gün gelip kendi yalnızlığında boğulurken kafanın içinde sadece taze kalan anıların olacak. O yüzden dolu dolu yaşa. Gün gelip de pişmanlıklarının arkasından koşman gerekirse; olabildiğince az yorucu şeyler biriktirmiş ol.

 Sülo bırak sesi açık kalsın şarkı hep duruyor zaten.